In de verte zie je iemand passeren. Je nadert een kruispunt. Je kijkt wat rond en neemt de omgeving in je op. Iemand op een bankje schuin tegenover je trekt je aandacht. Een tweede schuift aan. Een derde passeert.

Een reeks ontmoetingen en kruisingen volgen elkaar op. Ze lijken alle drie een patroon af te leggen. Het ritme drijft op. Hun blik lijkt op oneindig te zijn gezet. De korte geforceerde benauwde ontmoetingen lijken tot niets te leiden. De situatie geeft je een gespannen gevoel. Alsof het elk moment kan ontploffen.

Een dood gewoon koffertje midden op hun pad verandert echter alles. Het doorbreekt, het trekt en stoot, het heeft een onweerstaanbare kracht. Het geeft energie. Het doet twijfelen, knarsetanden en uitbarsten. Het overtuigt, het jaagt op, het geeft hen de kans een nieuwe wereld te betreden..